در تاریخ ۶ اکتبر ۱۹۷۰، هنگام سوار شدن به یک پرواز بین‌المللی از فرودگاه استانبول، بیلی هییز آمریکایی (براد دیویس) در حالی که قصد داشت دو کیلو حشیش را از کشور خارج کند، دستگیر می‌شود. مواد مخدر به بدنش بسته شده بودند. به او گفته می‌شود که اگر در شناسایی شخصی که حشیش را به او فروخته همکاری کند، آزاد خواهد شد. مشکلات بیلی زمانی آغاز می‌شود که پس از کمک به مقامات، او فرار می‌کند و دوباره دستگیر می‌شود. ابتدا به بیش از چهار سال زندان به اتهام داشتن مواد مخدر محکوم می‌شود، بدون اینکه وقت زیادی برای جرم سنگین‌تر قاچاق مواد داده شود. محیط زندان از هر لحاظ غیرقابل تحمل است، با یک نگهبان زندان سادیست به نام حامیدو (پل ال. اسمیت) که بر زندان حکومت می‌کند و از شکنجه‌های ذهنی و جسمی که به زندانیان وارد می‌آورد، لذت می‌برد. بیلی که به او گفته شده به هیچ‌کس اعتماد نکند، با چند نفر از زندانیان دیگر دوست می‌شود، از جمله جیمی بوث آمریکایی (رندی کواید) که به خاطر دزدی دو شمعدان از یک مسجد به زندان افتاده است، یک سوئدی به نام ارهیک (نورت وبر) و یکی از زندانیان ارشد که هفت سال از حبس خود را سپری کرده، مردی انگلیسی به نام مکس (سر جان هرت) که هر دو به اتهام‌های مرتبط با حشیش به زندان افتاده‌اند. تنها زندانی‌ای که با او دوست نمی‌شود رفقی (پائولو بوناکلی) است که در زندان قدرت زیادی دارد و به‌عنوان چشمان و گوش‌های غیررسمی نگهبانان عمل می‌کند. در حالی که بیلی، خانواده‌اش و دوست‌دخترش سوزان (ایرین میراکل) از طریق کانال‌های قانونی و دیپلماتیک برای آزادی او تلاش می‌کنند، مکس به او می‌گوید که تنها راه فرار، “گرفتن اکسپرس نیمه‌شب” (فرار از زندان) است که جیمی مدام سعی در انجام آن دارد. زمانی که وضعیت بیلی تغییر می‌کند، او در هر معنای کلمه به شدت desperate می‌شود. به نظر می‌رسد که بیلی تنها دو گزینه دارد: یا اجازه دهد که زندان در نهایت به طور مجازی و سپس به طور واقعی او را بکشد، یا به هر طریقی که ممکن باشد، کنترل زندگی‌اش را دوباره به دست آورد.